Leave some art for the rest of the world!

Juristen hebben enkele twijfelachtige eigenschappen, zo zijn ze niet in staat normaal te communiceren, maar ook is een normale blik op de wereld doorgaans zoek. Alles wordt bekeken door een soort juridisch getinte bril.

Bij de supermarktketen 'The Food Emporium' is het de vraag of die naam beschermd zou zijn als handelsnaam. Of is de naam veel te algemeen? Bij een restaurantje waar muziek wordt gedraaid, volgt de gedachte dat daarvoor vast geen vergoeding is betaald. En vandaag in The Met mocht geen foto worden gemaakt van een kunstwerk van Damien Hirst en dat zal dus ook een juridisch verhaal zijn in het kader van auteursrecht. Kortom, de normale blik is volledig zoek.

Dat kunstwerk van Hirst was overigens de op sterk water gezette haai in een groot aquarium met zo een wekdingsel er op. Zo'n ding van voor de oorlog, tussen die ene en die andere, zou de Jeugd van Tegenwoordig zeggen.

The Met is overigens een schitterend museum. Het is voor mij ongekend om zoveel kunst bij elkaar verzameld te zien. Ik heb minstens vier uur rondgelopen en niet eens de helft kunnen zien. Je kan het zo gek niet bedenken of het hangt, staat of ligt daar. Eindeloze hoeveelheden schilderijen, Rembrandt en Vermeer tot aan Pollock en Liechtenstein. Het welhaast volledige oeuvre van Rodin en Degas, waarbij vooral van die eerste fenomenaal mooie dingen ten toon staan gesteld. Maar ook muziekinstrumenten, wapenarsenalen, volledig ingerichte woonkamers, sieraden. Het gaat maar door. Het gaat zo lang door dat het gewoon te veel wordt.

Wanneer een hele vleugel gevuld is met Egyptische graftombes en er zelfs een volledige tempel is overgevlogen, dan komt al snel het beeld op van roofpartijen door hebberige rijke Westerlingen. Na enkele uren vraag je je toch af of er in Egypte/Afrika/Azië nog wel kunst over is. Bij het vermoedelijke antwoord voelde ik me niet helemaal gemakkelijk.

Maar vooral kwam weer die juridische bril naar boven. Hoe zit het nou met kunst en recht? Hoe kan de overheid door regelgeving de kunst stimuleren? Hoe kan het recht diezelfde kunst beschermen?. Maar bovenal, hoe zit het met kunst die geroofd is in verre oorden? Heeft Egypte recht op de graftombes in New York? Kan België haar Breughels en Rubensjes terug vorderen? Heeft Afrika een rechtsinstrument om haar culturele eigendom (of ieder geval erfgoed) terug te krijgen? Het antwoord op deze juridische problematiek zou ik niet precies weten. Het is maar goed dat ik morgen een dagje ga studeren in de bibliotheek van Cardozo. Dan kan ik dat gelijk eens uit gaan zoeken...


NB. Voor de mensen die zich net als ik afvragen hoe het nou zit met het auteursrecht op de foto's die ik hier op mijn blog plaats. Dat auteursrecht is van mij, dus mensen die de plaatjes hebben opgeslagen op de computer, hebben uitgeprint of rondgestuurd: foei! Maar voor deze keer is het jullie vergeven.