De Grote Inhaalslag (I): Washington DC

Ok. Genoeg gefaald, genoeg gewacht, het is tijd voor de grote inhaalslag. Het eerste onderwerp dat aan de beurt zal zijn is Washington DC.

Afgelopen April was het op Cardozo Law School tijd voor de befaamde Amerikaanse Spring Break. Dit is wat de gemiddelde Nederlander de voorjaarsvakantie zou noemen en wat vooral geassocieerd moet worden met Tijuana, Cancun en Miami. Zeg maar de lokale varianten van Salou, Koss en Ibiza.

Nu was het naturlijk verleidelijk om richting Mexicaanse feestoorden te trekken. Zeker aangezien het woord Mexicaanse griep in die tijd nog niet voorkwam in ons vocabulair. Maar, uiteindelijk viel de keuze op het dichtbij gelegen Washington DC.

Op de vroege ochtend trokken we richting Chinatown in NYC om aldaar de plaatselijke bus richting DC te nemen. De Chinatowns in de VS hebben de fijne gewoonte om een busdienst te runnen die een ieder naar welke stad dan ook brengt tegen een fijn prijsje. Voor 35 dollar kan je heen en weer naar Chinatown DC. Geen slechte deal aangezien het toch al snel 4 uur heen en 4 uur terug is.

Enig minpunt is wel dat je naar Chinatown moet, want eerlijk gezegd is dat niet mijn favoriete buurt in NYC. Vooral in de ochtend is het nogal een chaos en tijdens de zoektocht naar koffie kwamen we het gebruikelijke aantal levende en dode ratten tegen. Niet een fijn aangezicht op de vroege morgen.

Echter, al snel brak de zon door en het was duidelijk dat het bijzonder gunstig weer ging worden. Zo een beetje de eerste zomerdag van het jaar en hoe verder we naar het zuiden karden hoe warmer het werd. Gunstig!

Nu ga ik hier niet een hele uitvoerige beschrijving geven van wat we precies allemaal hoe, waar en op welk tijdstip gedaan hebben. U kent het werk wel, bij aankomst beetje om je heen kijken, stukkie lopen, spulletjes in hotel droppen, nog een stukkie lopen, even ergens binnen kijken, vooruit nog een stukkie lopen, fotootje maken, beetje rondkijken, stukkie lopen, drankje doen, weet je wat nog wat lopen, nog wat kijken, happie eten, und so fort, und so weiter...

Al snel wordt duidelijk dat DC zeg maar een soort pretpark zonder achtbanen is. Alles is superclean, alle gebouwtjes zijn er erg netjes en met leuke decoratietjes en overal lopen mensjes om zich heen te staren en enthousiast fotootjes te maken. Die foto's zijn dan vooral van al de monumenten die men in DC uit den grond heeft doen stampen. Nu schijnt Amerika af en toe betrokken te zijn geweest bij militaire onenigheden (en vaak 'rightly so') en dus is er alle gelegenheid voor een memorialtje hier en een memorialtje daar. Na een tijdje heb je er zo veel gezien dat je het gevoel hebt in een soort Memorial City rond te lopen. Overigens wel mooi hoor, immers best aardig al die beeldjes en fonteintjes.

Natuurlijk zijn er ook de standaard plekken om even vast te leggen voor het nageslacht van de Bemmel dynastie: Witte Huis, Capitol Hill, Obelisk, Lincoln Memorial, Arlington Cemetery, Library of Congress, Museum of this, museum of that. Ook heb ik even plaatsgenomen op het zeteltje van Scalia, kon ik dat alvast even warm maken. Daarnaast, we waren toch in de buurt...

Arlington Cemetery verdiend trouwens wel een aparte vermelding zeker nu net de herdenking van Normandy achter de rug is. Dit is de begraafplaats waar vele soldaten van de Wereldoorlogen en ook uit Korea en Vietnam hun rustplaats hebben gevonden. Maar, ook liggen hier vele generalen, presidenten zoals John F. Kennedy en bovenal ligt hier de begraafplaats van Robert Kennedy.

All in all was het een mooie combi van vakantie-vieren, zonnetje-zitten, drankie-happie-doen, leuke-dingetjes-kijken en cultureel-verantwoord-bezig-zijn.

Aardig hoor!


















Een deel van het World War II Memorial op The Mall. Indrukwekkend.





















The United States Supreme Court

















Iets heel anders, maar op een bepaalde manier ook typisch Amerikaans: een Duits restaurant dat is vernoemd naar Mozart. Hmmm....interesting...