March comes in as a lion...

...and the lion is ready to roar.

Terwijl in Amsterdam de terrasjes open gaan, de zomerhits over de daken schallen en de eerste zwaluwen al weken over zijn gevlogen, is het hier toch allesbehalve degelijk. Het is namelijk maart. Een maand vernoemd naar een chocoladecaramelreep kan natuurlijk nooit veel voorstellen, maar de New Yorkse variant maakt het wel erg bont.

Maart komt namelijk hard, harder dan flamman en abraxas.* Hard als een leeuw en dat is spreekwoordelijk voor een newsbreaking sneeuwstorm. De New Yorkse public schools zijn gesloten, classes op Cardozo worden gecanceld, mensen blijven thuis onder de deken en de kranten hebben een ware field day. Als vervolgens zelfs de Nederlandse radio het over de sneeuwstormen aan de Amerikaanse oostkust gaat hebben dan weet je wel hoe laat het is.

Sneeuw, sneeuw en nog eens sneew. Waar je stiekem hoopt dat de lente langzaam aan gaat breken wordt je keihard uit de droom geholpen door een sneeuwstorm die wel enkele dagen kan duren en gepaard gaat met het dichtvriezen van alles wat los en vast zit. Of zoals ze in de jaren tachtig zouden zeggen: 'Koud hé!'

Nouja, laten we niet overdrijven. Men heeft namelijk nogal de neiging elkaar de spreekwoordelijke put/storm in te praten. Nederland heeft het afgelopen jaar dan misschien het KNMI weeralarm uitgevonden, alhier is het overdrijven van weersomstandigheden ook tot een redelijke kunst verheven. Een goede 30 centimeter sneeuw is best onhandig en ik vind het ook best koud en niet heel degelijk, maar het einde van de westerse beschaving vergt toch wel een paar centimeter extra lijkt me.

Zoals major Bloomberg al zei, maart komt misschien als een leeuw maar 'it goes out like a lamb'. Het is nu alleen nog even te vroeg om die lammetjes te gaan tellen en we moeten nog even het gebrul van de leeuw verdragen. Wat een lijdensweg zouden sommigen zeggen, ik zou zeggen: zoek het uit.

[foto's volgen later]


*vrij vertaald/geleend van Opgezwolle